معصومه ظهیری در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری حوزه اظهار داشت: بر اساس گفته شهید مطهری واقعه عاشورا یک نهضت و قیام دو جنسی بود که هم مردان و زنان سهم داشتند و هر کدام در مدار خودشان حرکت کردند.
وی افزود: امام حسین(ع) به قصد امنیت خود و خاندان عصمت و طهارت و هم به دعوت مردم کوفه و سران قبایل از مدینه به مکه و از آنجا به سوی کوفه حرکت کردند که در بین راه واقعه کربلا با تغییر مسیر اجباری اتفاق افتاد.

معاون فرهنگی تبلیغی مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران با اشاره به اینکه زنان در واقعه کربلا از بنی هاشم و اصحاب سیدالشهدا بودند گفت: عده ای از این زنان از دختران بنی هاشم از جمله حضرت زینب(س)، ام کلثوم(س)، رباب و دخترانش بودند و دسته دوم از زنان اصحاب مانند مادر وهب عبدالله بن عمیر کلبی و همسرش، مادر عبدالله بن عمیر، مادر عمر بن جناده و کنیز مسلم بن عوسجه  بودند.

وی گفت: همچنین در بین راه کنیزان و زنان آزاد ولایت مدار به کاروان پیوستند زنانی که خودشان داوطلبانه و بدون هیچ گونه اجباری با کاروان همراه شدند.

ظهیری با بیان اینکه نقش زنان قبل از عاشورا همراهی و میثاق با ولایت و امامت بود گفت: این زنان با باور بر صادق و برحق بود راه سید سالار شهیدان، همسرانشان را تشویق به همراهی با امام می کردند ضمن اینکه در حین واقعه کربلا نیز هیچ زنی را نداریم که از راه برگشته باشد بلکه قاطعانه ایستادند و دفاع کردند.

ظهیری تاکید کرد: نقش زنان از قبل قیام در همراهی و همدلی با امام در حین قیام و روز عاشورا صبوری، استقامت، عدم جزع و اظهار عجز و در دوران اسارت مقاومت، پیام رسانی، ظلم ناپذیری و مقاومت در برابر تحقیر دشمن سرفرازی بود.

وی افزود: در این میان تازه عروسی بود که همراه با کاروان نقش آفرینی کرد و در تاریخ آمده است امام حسن(ع) به وهب می فرماید که می توانی همسرت را به قبیله برگردانی و خود برگردی که این تازه عروس چنان گریه می کند و متاثر می شود که همسرش فکر می کند در فراق اوست در حالی که می گوید حسین بن علی(ع) تو را به همراهی اش فرا می خواند و مرا را از همراهی دختر علی منع می کند.

این مقام حوزوی، تاکید کرد: این پایداری، استقامت و روحیه دادن از زمانی که کاروان در سرزمین کربلا اطراق کرد و تا عصر عاشورا ادامه داشت.

وی با بیان اینکه در واقعه کربلا چند نفر از زنان قهرمانانه از قیام بیرون آمدند گفت: آراییدن خیمه ها به گونه بود که زنان و فرزندان اصحاب در وسط حلقه، بنی هاشم و محارم اهل بیت در حلقه دوم و اصحاب در حلقه سوم بودند تا از این طریق کمتر واقعه جنگ به زنان و کودکان منتقل شود.

ظهیری اضافه کرد: در این میان نیز حضرت اباعبدالله(ع) به آرامش در بین زنان و کودکان و کاهش اضطراب ناشی از جنگ فکر می کردند و این گوشه ای از توجه حضرت به خانواده و کانون آن بود.

وی به نقش آفرینی همسر و مادر وهب اشاره کرد و گفت: همسر وهب بالای سر همسرش رفت و دشمن را مورد عتاب قرار داد و چوب خیمه را برداشت که حضرت مانع ایشان شد و مادر وهب که سر فرزندش را به سوی دشمن پس فرستاد.

به گفته وی، کنیز مسلم بن عوسجه و مادر عبدالله نیز با رجز خوانی هایشان دشمن را مورد سرزنش قرار دادند ضمن اینکه  دُلْهُم، همسر زُهَیر نیز همسرش را در همراهی با کاروان اباعبدالله تشویق و حمایت کرد.

معاون فرهنگی تبلیغی مرکزمدیریت حوزه های علمیه خواهران با تاکید بر اینکه نقش زینب کبری(س) در واقعه کربلا بی بدیل بود گفت: ایشان یک نقش هدایت، همراهی و مقاومت و مقابله با دشمن و همچنین نقش حمایت کاروان و پیام واقعه عاشورا را برعهده داشتند ایشان برای کم کردن التهاب روحیه و شهادت اصحاب و یاران حضرت حسین(ع) به ایشان دلداری و تسلی می داد.

این مقام حوزوی گفت: زینب(س) قهرمان ایستاده مقاوم و صبور در شب عاشورا در صحنه حاضر شد یکی از نقش های بسیار تاثیر گذار که تاریخ قلم فرسایی می کند  نتوانسته ابعاد این قهرمانی  و کاروان سالاری و مقاومت و صبر را بستاید حضور زینب کبری بعد از عصر عاشورا و شهادت امام حسین(ع) است.

وی اضافه کرد: یکی از فرازهای مهم در زندگی حضرت زینب(س) وقایع پس از ظهر عاشوراست که ایشان را به مقامی می رساند که در دنیا به یک نفر داده شده و آن شخص کسی نیست جز دختر بزرگوار آقا امیرالمومنین(ع).ایشان هنگامی نائبه الامام می شوند که جان خود را سپر ولایت و امامت کرده و از امام عصر خویش پس از شهادت برادر بزرگوارشان امام حسین (ع) دفاع می کند.

معاون فرهنگی تبلیغی مرکزمدیریت حوزه های علمیه خواهران با بیان اینکه وقار و بلاغت حضرت زینب(س) در تاریخ ماندگار شد گفت: ایشان در مجلس ابن زیاد چنان دلسوخته وارد می شود که ابن زیاد می گوید که این زن باوقار و مغرور کیست؟ ضمن اینکه خطبه حضرت در کوفه و مجلس یزید پایه های حکومت یزیدیان را شل کرد.

وی گفت: یزید می خواهد وقایع را لاپوشانی کرد و خود را بری الذمه جلوه دهد دستور می دهد که  کجاوه هایی آماده کنند که در این بین حضرت زینب(س) می فرمایند که کاروان ها را سیاه پوش کنید و با این حرکت در طول مسیر به تداعی معانی و معرفی جایگاه عصمت و طهارت و واقعه کربلا می پردازد.

این مقام حوزوی با تاکید بر اینکه حضرت زینب(س) درحمایت از امام سجاد(ع) جانش را سپرش می کند، گفت: به اذن خداوند برای ادامه سلسله امامت و ولایت حضرت سجاد(ع) بیمار می شود و در این مسیر بارها حضرت زینب(س) برای حفاظت جان این امام پیش قدم می شود.

وی خاطر نشان کرد: واقعه عاشورا یک نهضت فراگیری بود که همگان از طفل ۶ ماهه تا پیرمردی مانند حبیب بن مظاهر در آن نقش آفرینی کردند و در جایی که خلا نقش مردانه وجود داشت آن را زنان پر کردند.

معاون فرهنگی تبلیغی مرکزمدیریت حوزه های علمیه خواهران با اشاره به نقش زنان قبیله بنی اسد گفت: پس از شهادت سیدالشهدا و یاران گران‌قدرش، به نقلی در روز یازدهم و نقلی دیگر روز دوازدهم محرم سال ۶۱ هجری قمری جماعتی از زنان بنی‌اسد که در نزدیکی کربلا منزل داشتند با شنیدن این واقعه و اینکه اجساد امام و یارانش در زیر آفتاب تابان است، سخت تحت تأثیر قرار گرفتند و خواستار دفن اجساد مطهر شهدا توسط مردان خود شدند. اما ترس ابن زیاد موجب تعلل مردان قبیله شد. زنان بنی اسد که چنین دیدند با بخشیدن مهریه هایشان، خود بیل و کلنگ برداشتند و به سمت کربلا حرکت کردند.

وی ادامه داد: وفاداری و پیشگامی زنان را در حمایت از بدن های مطهر در تاریخ بیان شده است ضمن اینکه ام البنین نیز با کهولت سن در آفتاب می نشست و واقعه کربلا را تکرار می کرد و از رشادت های پسرانش می گفت.

ظهیری بر تاسی از سیره زینب(س) تاکید کرد و گفت: از رموز ماندگاری عاشورا همین مشی زینبی(س) زیستن و وفاداری به آرمانها و ارزشهای قیام کربلا و نهضت عاشوراست.

وی ابراز داشت: امروز زنان و مردان نیز باید در مسیر ولایت و امامت با الگو گیری از تمام ابعاد زندگانی حضرت زینب(س) حرکت کنند و زمینه ساز ظهور مهدی موعود(عج) باشند.

۳۱۳/۶۱